Rozdział 30

Stały przed bramą. Nawojka wytężała wzrok i obserwowała oddalającą się coraz bardziej damską sylwetkę. Zastanowiła chwilę i podjęła szybką decyzję. "Lecimy za nią!"- pomyślała, a zaraz potem zwróciła się do przyjaciółek:
-Lecimy za nią!
Nie czekając na reakcję ruszyła do przodu nie odrywając spojrzenia od tajemniczej kobiety.
-Za kim...?- spytała Ania doganiając przyjaciółkę
-Za tą jakąś- odpowiedziała Nawojka półgłosem i ruchem głowy wskazała przed siebie
-Po co -zdziwiła się Dora
-Kolejny raz ją widzę przy "akcjach" Mirusia i kolejny raz z aparatem. Mnie to intryguje.
Szły przez dłuższy czas w milczeniu. Latarnie o żółtawym świetle oświetlały miasto. Dogoniły kobietę przy placu Wolności. Ta skręciła w ulicę Nowomiejską i stanęła na pasach. Dziewczyny stanęły kawałek dalej. Dora udała, że wzorem większości rówieśników, jest w całości zaabsorbowana telefonem komórkowym. Śledzona kobieta przeszła przez ulicę i weszła do drugiej części Parku Staromiejskiego, zwanego powszechnie Parkiem Śledzia.
Przyjaciółki podążały za nią z rosnącym zainteresowaniem.
Park się skończył. Szły teraz chodnikiem, wzdłuż ulicy Zachodniej. Za nimi jechał nocny autobus. Kobieta rozejrzała się niespokojnie i przyspieszyła kroku.
-Pewnie będzie wsiadać...- poinformowała szeptem Ania
Nie pomyliła się. Po chwili autobus zatrzymał się na przystanku i wypuścił nielicznych pasażerów. Kobieta z aparatem prędko wskoczyła do środka. Przyjaciółki dobiegły do pojazdu i w ostatniej chwili zdążyły wsiąść.
Poszły, swoim zwyczajem, na tył. Starały się, w miarę możliwości, zachowywać normalnie.
"Kim jest ta "fotografka'?"- myślała Nawojka wciśnięta pomiędzy okno a siedzenie.
Zastanawiała się, czy była po "ich" stronie. Czy można było ją zignorować, a nawet z nią współpracować, czy raczej należałoby się jej obawiać i unikać?
Miała nadzieję, że najbliższe minuty dadzą jej odpowiedź na te pytania.